Αφημένο στην άκρη του γραφείου μου, πάνω στη στίβα των προς ανάγνωση βιβλίων, περίμενε υπομονετικά τη σειρά του το τελευταίο πόνημα του πολυγραφότατου και αεικίνητου προέδρου της ΙΛΕΡ, Μιχάλη Τρούλη. Σίγουρα δεν το παράτησα από έλλειψη ενδιαφέροντος, ούτε το αδίκησα σε σχέση με τα υπόλοιπα. Δεν μου επιτρεπόταν άλλωστε κάτι τέτοιο, αφού ο συγγραφέας του, ο φίλος Μιχάλης Τρούλης, μου έκανε την τιμή να μου αφιερώσει το πρώτο αντίτυπο. Να το χορτάσω ήθελα. Να έχω τον χρόνο να το διαβάσω προσεκτικά, χωρίς πιέσεις και βιασύνες, και αυτό έκανα. Εκτός από τα παραπάνω όμως, είναι και το θέμα που απαιτεί μια περισσότερο προσεγμένη προσέγγιση. Σταγόνες της σχετικά πρόσφατης ιστορίας, μας προσφέρει αυτή τη φορά ο συγγραφέας, παρουσιάζοντας τη ζωή και τη δράση δύο σπουδαίων Ρεθεμνιωτών αγωνιστών, του Στυλιανού Βαρδάκη και του Στυλιανού Μανιουδάκη, που έδρασαν από τη Γραμβούσα ως τη Μάχη της Κρήτης.
Ο Στυλιανός Βαρδάκης, ο επονομαζόμενος Ροδακινιώτης, γεννήθηκε στο Ροδάκινο του Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης. Απόκτησε μεγάλη περιουσία και έχαιρε της εκτίμησης όλων για την ορθή του κρίση, τη φρόνηση και τη σωματική του ρώμη. Μετείχε ως πληρεξούσιος Ρεθεμνιωτών αγωνιστών στη συγκέντρωση των Κρητών στα Μπουτσουνάρια Χανίων, τον Απρίλιο του 1858, όπως και σε ανάλογης σπουδαιότητας συγκεντρώσεις. Στην Επανάσταση του 1866-1869 μετείχε ως Αρχηγός των οπλαρχηγών του μεσημβρινού τμήματος της Επαρχίας Ρεθύμνου και έλαβε μέρος στις μάχες που έγιναν σε διάφορες περιοχές. Στην Επανάσταση του 1878 μετείχε αρχικά ως πληρεξούσιος της πόλης του Ρεθύμνου και στη συνέχεια ως Αρχηγός των οπλαρχηγών και κατοίκων της επαρχίας του, την οποία εκπροσώπησε και στη Σύμβαση της Χαλέπας. Η συμμετοχή του στην Επανάσταση του 1889 του στοίχισε τη σύλληψη, την καταδίκη με μεγάλο πρόστιμο και τη δεκαπενταετή εξορία στην Αφρική, από την οποία σώθηκε γιατί τα κατάφερε να δραπετεύσει.
Ένας άλλος ήρωας, αγνοημένος της ιστορίας, είναι ο Στυλιανός Μανιουδάκης. Γεννήθηκε στους Αρμένους Ρεθύμνου και ήταν απόγονος αγωνιστών. Γι’ αυτό αισθανόταν πολλαπλό το χρέος να συνεχίσει τον δρόμο που πορεύτηκαν ο πατέρας και ο παππούς του. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913 τον βρήκαν να σπουδάζει στη Νομική Αθηνών. Αμέσως ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της ψυχής του και στρατεύτηκε ως εθελοντής. Μετά τη λήξη του πολέμου συνέχισε τις σπουδές του και στη συνέχεια επέλεξε να καταταγεί στη Χωροφυλακή. Αποστρατεύτηκε μετά το Κίνημα του 1935 και άσκησε τη δικηγορία. Με την κήρυξη του πολέμου του 1940 ανακλήθηκε από την αποστρατεία και με εντολή του τότε Πρωθυπουργού Εμμανουήλ Τσουδερού, του ανατέθηκε η διοίκηση της Χωροφυλακής Ρεθύμνου. Σκοτώθηκε στο Ρέθυμνο κατά τον βομβαρδισμό της Εθνικής Τράπεζας μαζί με τον Νομάρχη Γεώργιο Τσαγρή.
Ο Μιχάλης Τρούλης είναι γνωστός φιλόλογος με ιδιαίτερη αγάπη στα ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία. Είναι γνωστό πως παθιάζεται με όποιο θέμα καταπιαστεί και το αποτέλεσμα είναι να μας πλουτίζει με βιβλία και γνώσεις. Το ίδιο έκανε και με το παραπάνω βιβλίο. Και βέβαια, πιστός στις αρχές του, φρόντισε να περιλάβει στις σελίδες του φωτογραφίες, ντοκουμέντα, καθώς και άφθονο, αδημοσίευτο, αρχειακό υλικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου